piątek, 6 czerwca 2008

Nadal nie będzie podręcznika o tkactwie. Pomysłu na to nie mam i czasu też nie za bardzo. Miast tego będzie notka o szyciu. Jak to kobieta napisze o sukni. Konkretnie o tej sukni


Jest to cotehardi z początku XV wieku, typowo dla tego okresu do pasa jest w miarę dopasowana od bioder zaś mocno się rozszerza dając na samym dole obwód często przekraczający koło. Rekonstrukcja oparta jest na analizie wykopalisk w Herjolfsnes wykonanej przez Poula Nörlunda.Wykopalisko z grobu 41 zostało przez Nörlunda opisane jako męski strój i właściwie nie jest cotehardi ponieważ jest zbyt mało dopasowany. Wykopaliskiem 38 jest damskie cotehardi dobrze dopasowane do sylwetki właścicielki. Suknia ma wąskie kliny gdyż kobieta która była jej prawdopodobną właścicielka (wskazuje na to fakt, iż kobieta owa była owinięta w tę suknie) miała około 140 cm wzrostu. Więcej o obu strojach poczytać można po kliknięciu w poniższe linki:

Na stronie Marca Carlsona:
Herjolfsnes 38
Herjolfsnes 41
i na stronie www.kostym.cz
Herjolfsnes 38
Herjolfsnes 41

Uszyty przez nas egzemplarz został wykonany z jasno niebieskiego lnu z podszewką z surówki bawełnianej. Nasze cotehardi ma maszynowe szwy konstrukcyjne, wszystkie wykończenia wykonaliśmy ręcznie. Wszystkie szwy zostały dla ozdoby i wzmocnienia przestebnowane nićmi nieco ciemniejszymi niż materiał.
Jak widać na powyższym zdjęciu rękawy posiadają niewielkie kliny. Jest to typowa suknia wierzchnia ma około 3/4 koła obwodu spódnicy.


To na tyle dziś. Właśnie zbieram sie do wyjazdu do Będzina.

9 komentarzy:

  1. CZy wierzchnia suknia nie powinna być jednak z materiału innego niż len?

    Od razu zaznaczam, to nie czepialstwo!

    Rita :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Generalnie uważam że wierzch powinien być wełny, ewentualnie czegoś lepszego - brokat jedwabny, aksamit itp. Jednak czasem ciężko przekonać do tego kogoś, kto na hasło wełna widzi od razy coś w stylu wielbłądziego koca, który go ugotuje i zje. A jeszcze trudniej, gdy ktoś już ma swój wymarzony len i nie chce z niego rezygnować. Wierz mi, poprzednia suknia tej pani była gorsza, znacznie gorsza...

    OdpowiedzUsuń
  3. Ten komentarz został usunięty przez autora.

    OdpowiedzUsuń
  4. Jak na moje doświadczenie szew powinien być mniej widoczny. Nie spotkałam się, z czymś co można nazwać szwem ozdobnym tego typu. Poza tym myślę, że góra powinna być jednak bardziej dopasowana. No i co najważniejsze - cotehardie to suknia wierzchnia, a ta suknia zdecydowanie wygląda na suknię spodnią. Lnu zdecydowanie bym nie podszywała. No i ta krajka...
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  5. Len to wymaganie klienta, bo wełna "gryzie i jest w niej gorąco" - pod tym względem ludzie są niereformowalni. Wełnianą byśmy pewnie lepiej dopasowali, zresztą to była pierwsza 10klinówka którą robiliśmy.

    Co ozdobnej stebnówki - teraz już wiemy, że to nie jest true, to było rok temu. Wiele poradników w sieci, jak np: http://www.medievaltailor.com/demosSeams.html propaguje ten sposób szycia, dopiero ostatnio doczytaliśmy, że pierwsze znalezisko jest z 16 wieku.

    Co do krajki - owszem, jest tu nie na miejscu, ale nie zgodzę się z określeniem "paskudna". To jest bardzo ładna krajka.

    OdpowiedzUsuń
  6. Przepraszam za określenie "paskudna". Jest bardzo piękna, tylko chodziło mi o zaznaczenie, że nie pasuje ;) Jeszcze raz przepraszam
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  7. Jeszcze jedna rada, jeśli nie będzie to przeszkadzało - zmieńcie dekolt bo jest chyba za mały. Na samym znalezisku widać, że jest większy, więc skoro robicie coś wg niego, to myślę, że lepszy będzie większy

    OdpowiedzUsuń
  8. Jest za mały, taki chciała właścicielka sukni. Niedługo pewnie pokażemy lepsze 10-cio klinówki (jedna już jest "na warsztacie"), i parę innych bardziej aktualnych ciuchów.

    OdpowiedzUsuń
  9. Czekam z niecierpliwością :)
    pozdrawiam
    Kasia

    OdpowiedzUsuń